mroczna-gotyk

ostatnio myśle o samobójstwie...czy to jakieś rozwiązanie?!...

myślicie pewnie,że jestem pusta i sztuczna....jednak słowa te płyną z.....nie,ja nie mam serca...życie doświadczyło mnie na tyle,by wiedzieć,że uczucia są nie potrzebne.....

mam ochote zaszyć się w jakimś szarym i ponurym miejscu.....sama....bez problemów....z dala od wrogów i tych których ludzie nazywają przyjaciółmi.....z dala od wesołków nie znających praw życia....z dala od życia i śmierci...z dala od świata i brutalnej codzienności życia.....

Jasmin podsunęła mi pewną myśl....zaczęłam porównywać się do powietrza....niewidzialnego i ulotnego....tyle,że powietrze podszebne jest by żyć....nawet nie zwracamy uwagi ile dla nas robi samym istnieniem...a ja?!....nic....jestem nie potrzebna...niezauważana....

śmierć czai się za każdym rogiem....tak naprawde nie wiem czy dożyje jutra....moge mieć wypadek...zderzenie czołowe pieszego z rowerzystą....mogę ciężko zachorować,zupełnie nie spodziewanie....moge zginąć pod kołami pijanego kierowcy,który po wytrzeźwieniu nie będzie o niczym pamiętał...i znów zostane nie zauważona.....los nie ma dla mnie litości....

Śmierć...tak....pamięć-hmm...coś zadziwiająco ulotnego....nie pamiętamy już o osobach zmarłych....boimy się o nich myśleć by nie powrócił ból związany z ich śmiercią...a powinniśmy o nich myśleć....powinniśmy,a tego nie robimy....dlaczego...?!

tak naprawde nikt mnie nie zna....może nie jestem samotna....może po prostu nie zauważam....albo nie chce zauważać...ludzi....bliskich...może nawet przyjaciół...nie wiem i nie chce wiedzieć....może po prostu chce być sama...?!....i nie chce się zmieniać...?!

nie jest mi dobrze z myślą,że niedługo umre....dlaczego nie długo...?!...może się na to nie odważe...?!hmm.....może....może nie nadszedł na mnie jeszcze czas.....to tylko moja myśl....może wy znacie na nią odpowiedź......

patrze w przyszłość .....czarno widze dzień jutrzejszy....

nie będe wołać o pomoc....a może powinnam...?!

to kurewski świat,a nie ARKA PRZYMIERZA.mówiąc o strachu,do tego zmierzam....

hmmm...zamykam oczy i widze ....śmierć z kosą.nie moge oderwać się od myśli,że kiedyś zjedzą mnie robaki....będe gnić w trumnie,pare metrów pod ziemią,żywiąc się kornikami...albo raczej one mną...moje ciało powoli będzie ulegać rozkładowi...

krew...pełno krwi...naokoło zakrwawione ciała....idę chodnikiem....plum....plum...patrze w góre-z dachu zwisa czyjaś oderwana ręka...plum....plum....kapiąca krew wybija rytm śmierci...noc jest ciemna....ja,jedyna żywa na całej ulicy...zaraz!widze ludzi....hej!tu jestem!...wołam,ale mnie nie słyszą...biegne...staje przed nimi...któryś mówi do kolegi,że...że co?!nikt nie przeżył...a ja?!...tu jestem...nie widzą mnie...odchodzą...nie...oddalają się...i znów zostałam sama....wśród zakrwawionych zwłok nieznanych mi ludzi...umieram,choć już nie żyje...umieram psychcznie,a nie fizycznie...to bardziej boli.....

dzięki takim jak Jasmin i tym,którzy komentujecie moje noty wiem,że jednak ktoś mnie zauważa i rozumie.cieszą mnie wasze noty-nie potępiacie tego co pisze.dlatego będe dalej dzielić się z wami moimi problemami.wtedy czuje sie lepiej.no i wiem,że to przeczytacie...coprawda nie wiem co to szczęście,ale czytając komentarze przeżywam coś w rodzaju...radości?!czyżbym dzięki wam poczuła się zrozumiana?!sama nie moge uwierzyc w to co pisze...niewidzialna zmieniła się w zauważaną przez otoczenie...pozwole sobie na...czyżby był to...tak!to słaby uśmiech zagościł na mojej twarzy!nie pamiętam już tego uczucia-jak to jest sie uśmiechać...