mroczna-gotyk

nie dobrze mi...-takie to skutki picia wódki....

moje pierwsze myśli po przebudzeniu

MYŚL1:>>od jutra nie pije<<

MYŚL2:>>od jutra nie pale<<

MYŚL3:>>co ja pieprze?!a czemu nie od dzisiaj?!<<

MYŚL4:>>nie,dzisiaj nie dam rady<<

MYŚL5:>>a jutro dam?!<<

MYŚL6:>>chyba nie,ale to ładne postanowienie...<<

...poczym wstałam z łóżka,wyjęłam paczke obleśnych Malboro i wyrzuciłam ją do śmieci.matka wyniosła śmieci popołudniu,jak wyszłam do budy.cholera!znowu jestem o paczke w dupe!musze kupić nową...ehhh....

coniektórzy pytają skąd znam ten wiersz.to mój wiersz.ja jestem źródłem jego powstania.może znacie go z netu-został opublikowany w internecie(cholera!nie pamiętam strony) jak i w tomie wierszy współczesnych-młodzi poeci cz.II.

i znów mam doła.nieminęła chwila od mego ostatniego wpisu,a ja już ....-zresztą,nieważne!świat wiruje mi przed oczami,widze wszystko niczym rozmazane plamy -czuje się jak na chaju,choc nie brałam.

myślałam o samobójstwie.myśle,że jak bym chciała sie zabić;kupiłabym trucizne na bema,upiłabym się,wlazła na sąsiedni blok i skoczyła z dachu.albo podcięłabym sobie żyły-zastanawiam się czy miałabym odwage...myśle,że tak...

boje się sama siebie...nie chce myśleć co moge sobie zrobić,gdy zadużo wypije lub po prostu nie wytrzymam napięcia.mam mocną psychike-dużo przeszłam.nie chce przeżywać tago od początku...

każdy odbiera świat inaczej.ja odbieram go jako brutalny i pełen przemocy.powiecie,że widze go tak jak chce go widzieć.możliwe...nie wierze w miłość i szczęście,nie wierze w radość istnienia....przyjmuje na swoje barki wciąż to nowe problemy.uginam się pod ich ciężarem,ale nie narzekam.nie moge się poddać.musze być silna.wciąż powtarzam sobie jaki to świat jest okrutny i powoli zaczynam w to wierzyć...nie poddam się...będe walczyć do końca...nawet za cene mojego nędznego życia...

dzięki za słowa pocieszenia.wbrew pozorom jestem sama.PRAWIE sama.mam Magde co niewątpliwie dodaje mi otuchy-to i tylko to....

nie będe zdobić tej strony byście ją częściej odwiedzali-ona nie musi wam się podobać.nie robie jej dla was-robie ją dla siebie,by wyciszyć się po ciężkim dniu przeżytym w dotkliwej samotności mojego losu.los nie jest dla mnie łaskawy-musze być silna.próbuje choć nie zawsze mi to wychodzi.rodzice nie zwracają na mnie uwagi-interesują ich tylko oceny.robie wszystko by zwrócili na mnie swą uwage;ostatnio przebiłam sobie nawet palce igłą i powbijałam kolczyki i ...nic.NIC!czuje się nie widoczna dla świata.kiedyś byłabym zadowolona,że nikt nie zawraca mi głowy.dziś jednak wiem,że samotność nie jest taka wspaniała jak się wydaje.to chyba dlatego pisze wiersze.większość jest o samotności i śmierci o której ostatnio wciąż myśle.staczam się i nie mogę nic na to poradzić...

"(...)samotna,choć na około tłum ludzi.samotna za życia jak i pośmierci"-to ostatnie zdania mojego ostatnio napisanego wiersza.wprowadza czytającego w ponury i odległy mu świat samotności-ostatnio chyba nadużywam tego słowa.to chyba dlatego,że odzwierciedla ono moją dusze...

staczam się...wołam o pomoc...na około ludzie...gine w tłoku ciał...krzycze,ale ciemne postacie nie słyszą moich nawoływań....

POMÓŻ-krzycze,POMÓŻ...

wiersz powyżej dedykuje mojej przyjaciółce-Magdzie.Madzia,dzięki za wszystko.pisałam go,gdy było mi jej brak-może dlatego tak brzmi.Magda pamiętaj,że zawsze możesz na mnie liczyć-zawsze...