teraz już wiem dlaczego o niej piszę...mam na myśli śmierć...bo się jej boje...teraz to rozumiem...boje się śmierci....przyciąga mnie ona i zarazem odpycha od siebie...boje się życia....tak....jego się chyba bardziej boję od śmierci...tak...cóż...
może jak ...empatia...założe trampki i mi przejdzie...=)...kto to wie...
zaraz uciekam...cóż...
ale teraz jestem...na chwile...lecz jestem...z nową dawką siebie...z Wami...sama ze sobą...samotna choć otaczają mnie ludzie...cóż...
Życie tyloma odcieniami szarości się mieni,
Bo życie jest życiem i nic tego nie zmieni...
Życie jest życiem i nim też być musi,
Choć czasem śmierć tak bardzo Nas kusi...
Śmierć jest śmiercią ,ucieczką od rzeczywistości,
najstraszniej jest jednak umierać w samotności...
Śmierć ma wiele czarnych odcieni,
nawet jeśli na chwilę znika w blasku życia promieni...
tak...to tyle...
...empatio...przepraszam za wszystko..za wszystko...przepraszam...